W ostatnich badaniach naukowych pojawiły się nowe informacje dotyczące tamsulozyny, leku stosowanego w leczeniu łagodnego przerostu prostaty (BPH), a jego wpływu na kontrolę glikemii u pacjentów z cukrzycą typu 2. Badanie, które przeprowadzono w Nowej Zelandii, dostarcza istotnych dowodów na temat bezpieczeństwa stosowania tamsulozyny w tej grupie pacjentów. Wyniki badania mogą mieć znaczące implikacje kliniczne, zwłaszcza w kontekście zarządzania chorobą cukrzycową u mężczyzn z BPH.
Przegląd literatury i tło badania
Benign prostatic hyperplasia (BPH) jest jedną z najczęstszych chorób urologicznych u mężczyzn, a jego częstość występowania rośnie z wiekiem. Istnieją dowody na związek między BPH a podwyższonym poziomem glukozy we krwi, co może być związane z różnymi mechanizmami biologicznymi. Mimo że niektóre leki stosowane w leczeniu BPH, takie jak inhibitory 5-alfa reduktazy, mogą wpływać na metabolizm glukozy, wyniki badań dotyczących ich wpływu na kontrolę glikemii są sprzeczne.
Metodyka badania
Badanie miało charakter retrospektywny i obejmowało pacjentów z cukrzycą typu 2, którzy zostali przypisani do grupy przyjmującej tamsulozynę lub finasteryd. Wykorzystano dane z krajowych baz danych dotyczących wydawania leków i hospitalizacji w Nowej Zelandii. Uczestnicy musieli mieć co najmniej jedną receptę na leki przeciwcukrzycowe, co zwiększało prawdopodobieństwo, że rzeczywiście cierpią na cukrzycę. W badaniu uwzględniono wiele czynników zakłócających, takich jak wiek, etniczność, czas trwania cukrzycy oraz stosowanie innych leków wpływających na kontrolę glikemii.
Wyniki badania
W badaniu wzięło udział 1,259 pacjentów przyjmujących finasteryd oraz 580 pacjentów przyjmujących tamsulozynę. Po medianie obserwacji wynoszącej 2,4 roku dla pacjentów przyjmujących finasteryd oraz 1,6 roku dla pacjentów przyjmujących tamsulozynę, odnotowano 221 nowych recept na insulinę, co jest wskaźnikiem złej kontroli glikemii. Częstość występowania nowych recept na insulinę wyniosła 564 na 10,000 pacjentów w grupie tamsulozyny i 409 na 10,000 pacjentów w grupie finasterydu.
Analiza ryzyka
W analizie ryzyka, po zastosowaniu wag odwrotnych dla leczenia (IPTW), nie stwierdzono istotnej różnicy w ryzyku złej kontroli glikemii między pacjentami przyjmującymi tamsulozynę a finasteryd. Współczynnik ryzyka (HR) wyniósł 1,27, co sugeruje, że tamsulozyna nie zwiększa znacząco ryzyka złej kontroli glikemii w porównaniu do finasterydu.
Dyskusja wyników
Wyniki badania sugerują, że długoterminowe stosowanie tamsulozyny nie wiąże się z wyższym ryzykiem złej kontroli glikemii w porównaniu do finasterydu. Chociaż wstępne analizy wykazały, że pacjenci przyjmujący tamsulozynę mieli wyższe ryzyko uzyskania recepty na insulinę, różnica ta nie była statystycznie istotna. Istnieją jednak pewne ograniczenia badania, takie jak wykorzystanie recepty na insulinę jako wskaźnika złej kontroli glikemii, co może nie oddawać pełnego obrazu sytuacji klinicznej.
Wnioski i przyszłe kierunki badań
Wnioski płynące z tego badania mają istotne znaczenie kliniczne. Lekarze powinni być świadomi potencjalnych skutków ubocznych stosowania tamsulozyny u pacjentów z cukrzycą typu 2, jednak wyniki sugerują, że długoterminowe stosowanie tamsulozyny nie prowadzi do pogorszenia kontroli glikemii w porównaniu do finasterydu. Konieczne są dalsze badania, aby potwierdzić te wyniki oraz zrozumieć mechanizmy wpływające na kontrolę glikemii w kontekście stosowania leków na BPH.
Bibliografia
Nguyen Minh-Ha, Petrov Maxim S. and Cho Jaelim. Risk of poor glycemic control in tamsulosin versus finasteride users with type 2 diabetes mellitus. Heliyon 2025, 11(3), e754-e776. DOI: https://doi.org/10.1016/j.heliyon.2025.e41768.
