Czym jest alfuzosyna i tamsulozyna?
Alfuzosyna to organiczny związek chemiczny będący pochodną chinazoliny, tamsulozyna to także związek organiczny, ale należący do sulfonamidów. Oba leki stosowane są w leczeniu łagodnego przerostu gruczołu krokowego (prostaty). Tamsulozynę stosuje się także podczas leczenia kamicy nerkowej zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. Badania wykazują jednak, że jest ona tylko skuteczna, gdy potencjalne kamienie nerkowe mają wielkość między 4 a 10 mm.
Jaki mechanizm działania wykazują?
Alfuzosyna jest selektywnym antagonistą obwodowych postsynaptycznych receptorów adrenergicznych alfa 1, które umiejscowione są w gruczole krokowym, na podstawie pęcherza moczowego, oraz w części sterczowej cewki moczowej. Hamowanie receptorów α1 zmniejsza przeszkodę podpęcherzykową poprzez bezpośrednie rozkurczające działanie na mięśnie gładkie gruczołu krokowego. Alfuzosyna obniża ciśnienie wewnątrzcewkowe, zmniejszając tym samym opór przepływu moczu podczas jego oddawania.
Tamsulozyna jest wybiórczym, kompetycyjnym antagonistą adrenergicznych receptorów alfa 1 o szczególnie dużym powinowactwie do receptorów alfa 1a oraz alfa 1b. Receptory te występują licznie w gruczole krokowym, torebce gruczołu krokowego, sterczowym odcinku cewki moczowej i szyi pęcherza moczowego. Odpowiadają one za skurcz mięśni gładkich gruczołu krokowego i cewki moczowej. Taki mechanizm działania prowadzi do zmniejszenia oporu odpływu moczu, ułatwiając jego oddawanie. Rozluźnione w wyniku działania leku włókna mięśniowe sprawiają, że zmniejszony jest ucisk gruczołu na sterczowy odcinek cewki moczowej, co powoduje poprawę przepływu cewkowego i oddawania moczu.
Jakie różnice występują w przypadku powinowactwa do receptorów?
Tamsulozyna ma większe powinowactwo do receptorów alfa-1a i nie jest zalecana w leczeniu nadciśnienia, a także w mniejszym stopniu powoduje spadek ciśnienia u chorych z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego.
Alfuzosyna jest interesującym lekiem o właściwościach pomiędzy obiema grupami alfa-blokerów uroselektywnych i uronieselektywnych, gdyż w warunkach laboratoryjnych nie potwierdzono jej znacząco większego powinowactwa do poszczególnych podtypów receptorów alfa-1, ale klinicznie liczba przypadków obniżenia ciśnienia jest taka sama jak po zastosowaniu tamsulozyny, czyli niska. Powoduje to, że przy włączaniu alfuzosyny do leczenia nie jest wymagane stopniowe ustalanie optymalnej dawki.
Dawkowanie — podobieństwa i różnice
Jeśli chodzi o dawkowanie zarówno tamsulosynę, jak i alfuzosynę przyjmuje się w postaci tabletek lub kapsułek o przedłużonym uwalnianiu. Tabletki alfuzosyny zawierają 10 mg substancji czynnej a tamsulozyny 0,4 mg substancji czynnej. Alfuzosynę przyjmujemy raz na dobę po wieczornym posiłku, tamsulozynę zaś przyjmujemy rano około 30 minut po posiłku. Tabletki należy połykać w całości, popijając odpowiednią ilością płynu.
Przeciwwskazania do stosowania leków
Zarówno tamsulozyna, jak i alfuzosyna posiadają podobne przeciwwskazania do stosowania, są to:
-hipotonia ortostatyczna (niedociśnienie);
-uczulenie na substancję czynną lub na którykolwiek z pozostałych składników leku;
-niewydolność wątroby lub nerek.
Należy także zwrócić uwagę na związek tamsulozyny z zaćmą, czyli tzw. zespołem wiotkiej tęczówki. Wykazano, że u pacjentów leczonych tym środkiem dochodzi czasami do powikłań w trakcie operacji usunięcia zaćmy. Dlatego niektórzy zalecają odstawienie leku na tydzień/dwa przed planowanym terminem zabiegu. Bardzo ważne jest, aby pamiętać, że nie należy łączyć alfuzosyny i tamsulozyny z innymi blokerami receptora alfa-1-adrenergicznego, ponieważ grozi to obniżeniem ciśnienia tętniczego.
Jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
W przypadku obu leków częstymi objawami ubocznymi są:
-osłabienie;
-ból głowy;
-zawroty głowy i omdlenia;
-nudności i ból brzucha.
W przypadku tamsulozyny mogą wystąpić problemy z wytryskiem oraz zmniejszona ilość nasienia. W przypadku występowania objawów zawrotów głowy i omdleń należy skonsultować się z lekarzem.
